Klasyfikacja zawodów i specjalności 2015 – uzupełnianie

Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej powierzyło Instytutowi Analiz Rynku Pracy zadanie uzupełnienia opisów zawodów określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 7 sierpnia 2014 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz.U. z 2014 r. poz. 1145) dostępnych w wyszukiwarce opisów zawodów na portalu psz.praca.gov.pl. W ramach prowadzonych prac przygotowanych zostanie 291 nowych opisów zawodów i specjalności.

 

Przygotowanie opisów zawodów i specjalności jest procesem wieloetapowym, obejmującym:

  • Gromadzenie informacji zawodoznawczej na temat zadań zawodowych wykonywanych w ramach poszczególnych zawodów i specjalności;
  • Sporządzenie wstępnego opisu zawodu / specjalności;
  • Przeprowadzenie konsultacji wstępnych opisów zawodów i specjalności z osobami wykonującymi dane zawody lub z instytucjami odpowiadającymi za dany obszar zawodowy;
  • Opracowanie ostatecznych opisów zawodów i specjalności, obejmujące między innymi redakcję merytoryczną i językową.

 

Projekt realizowany jest przez zespół ekspertów Instytutu Analiz Rynku Pracy w składzie:

 

Przewidywany termin zakończenia projektu i udostępnienia gotowych opisów na portalu psz.praca.gov.pl to grudzień 2015 roku.

 


 

Czym jest klasyfikacja zawodów i specjalności

Metodologia opracowania opisów zawodów 

Lista zawodów i specjalności, które zostaną opracowane w ramach projektu

Zasoby on-line

 


 

Cele klasyfikacji zawodów i specjalności

Klasyfikacja zawodów i specjalności (KZiS) jest urzędowym dokumentem wykorzystywanym w statystyce zatrudnienia, pośrednictwie pracy oraz poradnictwie zawodowym. Umożliwia łączenie analiz rynku pracy z systemem edukacyjnym dając podstawę do długofalowego planowania kształcenia. Jest przydatna w systemach ewidencji kadrowej, ewidencji ludności, ewidencji ubezpieczeń społecznych. Jest także wykorzystywana w pracach spisowych Głównego Urzędu Statystycznego. Na podstawie KZiS można dokonywać analiz rynku pracy i prognozować przyszłe zmiany w tym zakresie. Klasyfikacja jest także niezbędna dla skomputeryzowanego systemu obsługi rynku pracy.

 

Główne cele opracowywania Klasyfikacji zawodów i specjalności są następujące:

  • identyfikowanie zawodów znajdujących się na rynku pracy danego kraju oraz ich opisywanie dla różnych potrzeb i różnych odbiorców;
  • ujednolicanie nazewnictwa w celu posługiwaniu się tymi samymi nazwami w różnych dokumentach, na rynku pracy ten sam zawód występuję często pod wieloma nazwami;
  • aktualizowanie struktury zawodów i specjalności występujących na rynku pracy, wprowadzanie nowych zawodów i specjalności, które pojawiają się na rynku pracy, a wykreślanie tych, które ulegają zanikowi oraz łączenie specjalności bądź ich rozszerzanie;
  • dokonywanie analiz statystycznych zatrudnienia i bezrobocia, które służą do prowadzenia polityki zatrudnienia, wprowadzania programów przeciwdziałania bezrobociu w tych zawodach, w których jest ono najwyższe itp.;
  • dokonywanie analiz porównawczych wymienionych zjawisk występujących w innych krajach;
  • prowadzenie polityki w dziedzinie edukacji zawodowej, polegającej na dokonywaniu korelacji między potrzebami rynku pracy a kształceniem zawodowym młodzieży i dorosłych;
  • informowanie o możliwościach kształcenia i zatrudnienia młodzież oraz dorosłych poszukujących pracy przez doradców klienta;
  • gromadzenie danych do określania polityki zatrudnienia i kształcenia ustawicznego;
  • prowadzenie badań, analiz, prognoz i innych opracowań dotyczących rynku pracy;
  • dostarczanie danych do komputerowego systemu obsługi rynku pracy.

 

Obecnie obowiązująca klasyfikacja zawodów i specjalności została wprowadzona w życie z dniem 1 stycznia 2015 roku drogą rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej 7 sierpnia 2014 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz.U. z 2014 r. poz. 1145).

 

Wróć do spisu zagadnień


 

Struktura klasyfikacji zawodów i specjalności

Struktura klasyfikacji jest wynikiem grupowania zawodów na podstawie podobieństwa kompetencji zawodowych wymaganych dla realizacji zadań danego zawodu (specjalności), z uwzględnieniem takich aspektów kompetencji jak ich poziom i specjalizacja. Kryteria te posłużyły grupowaniu poszczególnych zawodów i specjalności w grupy elementarne, a te z kolei w bardziej zagregowane grupy średnie, duże i wielkie.

W klasyfikacji uwzględniono cztery szerokie poziomy kompetencji, które zdefiniowano w odniesieniu do klasyfikacji ISCO-08 oraz poziomów kształcenia określonych w Międzynarodowej Standardowej Klasyfikacji Edukacji (ISCED 2011).

  • Pierwszy poziom oznacza elementarne kompetencje wystarczające do wykonywania prostych i rutynowych zadań fizycznych i manualnych, często wymagających siły i wytrzymałości fizycznej, a w niektórych zawodach umiejętności czytania, pisania i liczenia.
  • Drugi poziom kompetencji wymaga względnie zaawansowanych umiejętności czytania i pisania oraz liczenia, wysokiego poziomu sprawności manualnej, umiejętności z zakresu czytania informacji, takich jak np. instrukcje techniczne czy bezpieczeństwa oraz zdolności komunikacji interpersonalnej.
  • Trzeci poziom kompetencji związany jest z wykonywaniem złożonych zadań technicznych i praktycznych, wymagających szerokiej wiedzy merytorycznej, technicznej i proceduralnej w wyspecjalizowanej dziedzinie. Wymaga zdolności interpersonalnych i zdolności do rozumienia różnego rodzaju dokumentów.
  • Czwarty poziom kompetencji związany jest z wykonywaniem zadań polegających na rozwiązywaniu problemów oraz podejmowaniu decyzji w oparciu o szeroką wiedzę teoretyczną i merytoryczną w danej specjalizacji. Wymaga rozwiniętych zdolności interpersonalnych, zdolności do rozumienia złożonych dokumentów oraz umiejętności komunikowania złożonych kwestii.

Poziomy kompetencji stały się podstawą do opracowania struktury grup wielkich, z kolei dalszy podział na grupy duże, średnie i elementarne dokonany został na podstawie specjalizacji kompetencji w coraz bardziej szczegółowo zdefiniowane obszary zawodowe. Struktura klasyfikacji zawodów i specjalności zaprezentowana została poniżej.

projekty_kzis2015_tab1
Tab.1. Struktura grup zawodów na różnym poziomach agregacji i poziomy kompetencji

Wszystkie zawody i specjalności oraz grupy zawodów opatrzone zostały symbolem cyfrowym. Analogicznie jak w standardzie ISCO-08 grupy wielkie oznaczono symbolem jednocyfrowym, grupy duże – dwucyfrowym, grupy średnie – trzycyfrowym, grupy elementarne – czterocyfrowym. Symbol sześciocyfrowy (niewystępujący w ISCO-08) przypisano do zawodu lub specjalności w grupach elementarnych.

 

Wróć do spisu zagadnień


 

Krótkie charakterystyki grup wielkich

 

Grupa wielka 1

Przedstawiciele władz publicznych, wyżsi urzędnicy i kierownicy określają i realizują podstawowe cele i kierunki polityki państwa; wytyczają zadania dla administracji publicznej i sprawują kontrolę ich realizacji w skali krajowej i regionalnej; uchwalają przepisy prawne; kierują działalnością administracji publicznej oraz organizacji gospodarczych; planują rozwój regionów, branż przemysłu i dziedzin społecznych; reprezentują władzę państwową.

 

Grupa wielka 2

Specjaliści prowadzą badania w naukach technicznych, przyrodniczych, społecznych, humanistycznych i pokrewnych; projektują nowe technologie, maszyny i urządzenia oraz tworzą dzieła sztuki; wdrażają do praktyki koncepcje i teorie naukowe; udzielają porad i służą pomocą w rozwiązywaniu trudnych problemów; przygotowują publikacje naukowe; przekazują wiedzę i kształtują umiejętności na różnych poziomach nauczania.

 

Grupa wielka 3

Technicy i inny średni personel realizuje zadania wykonywane pod kierunkiem specjalistów we wszystkich dziedzinach nauki i techniki: inżynierii i technologii, informatyce, ekonomii, prawie i sztuce; uczestniczy w badaniach i wdrożeniach ich wyników do praktyki; wykonuje usługi w opiece zdrowotnej, w finansach i handlu, w administracji, w działalności socjalnej, artystycznej, kulturalnej i sportowej oraz prawnej.

 

Grupa wielka 4

Pracownicy biurowi gromadzą, przechowują, analizują i wyszukują dokumenty i informacje niezbędne do podejmowania decyzji oraz sprawnego funkcjonowania urzędów, instytucji i przedsiębiorstw; wykonują operacje pieniężne; przyjmują klientów i udzielają informacji; przygotowują spotkania z kontrahentami; organizują podróże, obsługują call center, magazyny, recepcje hotelów; wykonują pomocnicze prace w archiwach i bibliotekach.

 

Grupa wielka 5

Pracownicy usług i sprzedawcy świadczą usługi związane z podróżowaniem; obsługują gości w restauracjach i przygotowują posiłki; wykonują osobiste zabiegi pielęgnacyjne; sprawują opiekę nad dziećmi i osobami starszymi; dbają o porządek w domach; prowadzą sprzedaż towarów w supermarketach, sklepach, w Internecie oraz zajmują się ich demonstrowaniem i promocją; chronią i ratują ludzi przed pożarami i innymi zagrożeniami.

 

Grupa wielka 6

Rolnicy, ogrodnicy, leśnicy i rybacy prowadzą uprawy rolne, ogrodnicze i sadownicze; zbierają płody rolne oraz owoce lub rośliny dziko rosnące; zajmują się uprawą i eksploatacją lasów, chowem i hodowlą zwierząt oraz połowami i hodowlą ryb.

 

Grupa wielka 7

Robotnicy przemysłowi i rzemieślnicy budują, wykańczają i remontują budynki, obiekty przemysłowe i drogi; zajmują się obróbką metali; produkują, konserwują i naprawiają maszyny i urządzenia; wykonują prace poligraficzne, precyzyjne i dekoracyjne; instalują i montują sprzęt elektroniczny, elektryczny i telekomunikacyjny; przetwarzają surowce roślinne i zwierzęce na żywność; zajmują się obróbką drewna; produkują odzież z tkanin i skór; zajmują się pracami podwodnymi, podziemnymi i ochroną roślin.

 

Grupa wielka 8

Operatorzy i monterzy maszyn i urządzeń wydobywają kopaliny; nadzorują i kontrolują pracę maszyn i urządzeń przemysłowych; montują wyroby z podzespołów lub części zgodnie ze ściśle określonymi procedurami; prowadzą pojazdy i inny sprzęt ruchomy.

 

Grupa wielka 9

Pracownicy wykonujący prace proste świadczą usługi porządkowe w gospodarstwach domowych, hotelach, biurach, szpitalach; sprzątają pojazdy różnych rodzajów; wykonują prace pomocnicze w rolnictwie, leśnictwie, górnictwie, budownictwie, przemyśle, transporcie i gastronomii; sprzedają produkty nieżywnościowe na ulicach; zbierają i sortują odpady.

 

Grupa wielka 10

Siły zbrojne chronią niepodległości państwa, niepodzielności jego terytorium oraz zapewniają bezpieczeństwo i nienaruszalność jego granic; w razie potrzeby uczestniczą w zwalczaniu klęsk żywiołowych i likwidowaniu ich skutków; uczestniczą w działaniach antyterrorystycznych, w akcjach poszukiwawczych oraz ratowniczych; oczyszczają tereny z materiałów wybuchowych i niebezpiecznych; biorą udział w zagranicznych misjach wojskowych.

 

Wróć do spisu zagadnień


 

Zakres wykorzystywania klasyfikacji

Krąg odbiorców klasyfikacji jest bardzo szeroki. Są to w zasadzie wszystkie instytucje, których działalność powiązana jest z rynkiem pracy bezpośrednio, lub też w sposób pośredni. Zaliczają się do nich przede wszystkim:

  • Publiczne służby zatrudnienia,
  • Główny Urząd Statystyczny,
  • Zakład Ubezpieczeń Społecznych,
  • Ministerstwo Edukacji Narodowej,
  • Inne instytucje centralne,
  • Instytucje rynku ubezpieczeniowego,
  • Stowarzyszenia zawodowe i organizacje pracodawców, organizacje związkowe.

Jednostki publicznych służb zatrudnienia (WUP, PUP, OHP) należą do grupy najważniejszych odbiorców Klasyfikacji Zawodów i Specjalności. Klasyfikacja zawodów i specjalności to jeden z podstawowych aktów prawnych regulujących i usprawniających realizacje zadań urzędów pracy wynikających z zapisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Klasyfikacja zawodów w praktyce urzędów pracy wykorzystywana jest przy realizacji następujących zadań:

  • udzielanie pomocy bezrobotnym i poszukującym pracy w znalezieniu pracy przez pośrednictwo pracy i poradnictwo zawodowe;
  • udzielanie pomocy pracodawcom w pozyskiwaniu pracowników przez pośrednictwo pracy i poradnictwo zawodowe;
  • rejestrowanie bezrobotnych i poszukujących pracy;
  • inicjowanie, organizowanie i finansowanie szkoleń i przygotowania zawodowego dorosłych;
  • opracowywanie badań, analiz i sprawozdań, w tym prowadzenie monitoringu zawodów deficytowych i nadwyżkowych, oraz dokonywanie ocen dotyczących rynku pracy na potrzeby powiatowej rady rynku pracy oraz organów zatrudnienia;
  • badanie i analizowanie sytuacji na lokalnym rynku pracy w związku z postępowaniem o wydanie zezwolenia na pracę cudzoziemca lub postępowaniem o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy.

W jednostkach Publicznych Służb Zatrudnienia klasyfikacja wykorzystywana jest przede wszystkim przez dwie kategorie pracowników – rejestratorów oraz doradców klienta. Wprowadzenie funkcji doradcy klienta jest odpowiedzią na potrzebę zintegrowania usług i instrumentów rynku pracy kierowanych do klientów – zarówno osób bezrobotnych i poszukujących pracy jak i pracodawców. Doradca klienta sprawuje opiekę nad bezrobotnym lub poszukującym pracy oraz prowadzi stałą współpracę z pracodawcą. Zajmuje się określonym klientem przez cały czas jego kontaktu z urzędem pracy. Zapewnia przede wszystkim wsparcie w zakresie pośrednictwa pracy, doradztwa zawodowego, rozwoju zawodowego itd. To właśnie doradcy klienta z uwagi na szeroki zakres realizowanych zadań w najbardziej kompleksowy sposób wykorzystują klasyfikację w trakcie wykonywania swoich zadań.

Kolejną instytucją o zasięgu ogólnopolskim wykorzystującym klasyfikację jest Główny Urząd Statystyczny. Obowiązek wykorzystywania narodowej klasyfikacji zawodów nakłada na GUS nie tylko Ustawa o statystyce publicznej, ale również Konwencja nr 160 oraz Zalecenie nr 170 Międzynarodowej Organizacji Pracy, dotyczące statystyki pracy. Według Programu Badań Statystycznych Statystyki Publicznej KZiS wykorzystywana jest w następujących badaniach prowadzonych przez GUS (na zasadzie obowiązku):

  • Badanie popytu na pracę realizowane kwartalnie metodą reprezentatywną. Stopień agregacji: grupy duże.
  • Badanie Aktywności Ekonomicznej Ludności (BAEL), badanie ciągłe realizowane metodą reprezentatywną. Stopień agregacji: grupy elementarne.
  • Sprawozdanie o strukturze wynagrodzeń wg zawodów badanie realizowane co 2 lata metodą reprezentatywną. Stopień agregacji: zawody i specjalności.
  • Statystyczna karta wypadków nadsyłana w razie wystąpienia zjawiska. Stopień agregacji: zawody i specjalności.
  • Sprawozdanie o zatrudnieniu i wynagrodzeniach w administracji publicznej i innych jednostkach, badanie realizowane co rok. Stopień agregacji: wybrane zawody i specjalności, grupy elementarne, grupy średnie.

Ponadto Główny Urząd Statystyczny, na potrzeby Ministra właściwego do spraw pracy i polityki społecznej, przetwarza:

  • Sprawozdanie MPiPS-01, bezrobotni oraz oferty pracy według zawodów i specjalności; jest to badanie półroczne. Stopień agregacji: zawody i specjalności.
  • MPiPS-04, sprawozdanie o zezwoleniach na zatrudnienie i zgodach na pracę wydawanych cudzoziemcom w Polsce. Stopień agregacji: zawody i specjalności.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych wykorzystuje klasyfikację w Centralnym Rejestrze Ubezpieczonych, w którym zawarte są – między innymi – informacje o zawodzie ubezpieczonego. Obowiązek ten nakłada na ZUS artykuł 33 ustęp 5 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 i Nr 162, poz. 1118 i 1126 oraz z 1999 r. Nr 26, poz. 228). Szczegółowo regulują to przepisy wykonawcze w tym zakresie, tj.: rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 marca 1999 r. (Dz. U. Nr 30 poz. 293) w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w centralnych rejestrach prowadzonych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych (§ 1 pkt 3).

Ministerstwo Edukacji Narodowej korzysta z Klasyfikacji zawodów i specjalności w sposób pośredni. Odbywa się to za pośrednictwem Klasyfikacji Zawodów Szkolnictwa Zawodowego. Jest to klasyfikacja zawierająca 200 zawodów, które nauczane są w ramach systemu szkolnictwa zawodowego. Każdy zawód nauczany w ramach systemu szkolnictwa zawodowego ma swój odpowiednik „gospodarczy” ujęty w klasyfikacji zawodów i specjalności.

Z klasyfikacji szkolnej korzystają następujące instytucje: Centralna Komisja Egzaminacyjna i jej wojewódzkie oddziały, Ochotnicze Hufce Pracy, Centra Kształcenia Praktycznego, zasadnicze szkoły zawodowe, technika, zawodowe szkoły policealne, Związek Rzemiosła Polskiego. Wszystkie wymienione instytucje prowadzą ewidencję absolwentów. W efekcie tworzona jest ogólnokrajowa baza zawierająca dane na temat wyuczonego zawodu absolwentów.

Oprócz wymienionych wyżej instytucji z klasyfikacji zawodów i specjalności korzystają ministerstwa, w gestii których znajduje się nadzór nad poszczególnymi grupami zawodów. Dotyczy to zarówno zawodów „szkolnych”, zawodów nauczanych w ramach systemu szkolnictwa wyższego jak i tak zwanych „zawodów regulowanych”. Każde z ministerstw, w którego gestii znajdują się poszczególne zawody regulowane powinno (w założeniu) gromadzić informacje na temat wszystkich osób, które uzyskały uprawnienia do wykonywania takich zawodów.

Kolejnym użytkownikiem Klasyfikacji Zawodów i Specjalności są zakłady ubezpieczeń i firmy reasekuracyjne. Informacje na temat zawodu ubezpieczonego wykorzystywane są przy podejmowaniu decyzji o ubezpieczeniu konkretnej osoby, wartości ubezpieczenia i wysokości składki. Związane jest to z występowaniem korelacji pomiędzy wykonywanym zawodem a ryzykiem wystąpienia wypadków przy pracy czy chorób zawodowych.

Na końcu należy wspomnieć o jeszcze jednej grupie odbiorców klasyfikacji – są to stowarzyszenia zawodowe i organizacje pracodawców oraz organizacje związkowe. Organizacje te wykorzystują KZiS do różnych celów, jak na przykład prowadzenie statystyki swoich członków czy promowanie własnej działalności. Niektóre z tych organizacji tworzą bazy danych informacji zawodowej, których wspólna cechą jest ograniczenie zazwyczaj do jednej branży czy też grupy zawodowej.

 

Wróć do spisu zagadnień


 

Znaczenie Klasyfikacji zawodów i specjalności

Przy tworzeniu nowych edycji Klasyfikacji zawodów i specjalności jedną z fundamentalnych zasad jest założenie, że dokument powinien w możliwie jak najlepszy sposób oddawać realia rynku pracy. Efektem dosłownego rozumienia tego założenia jest sytuacja, w której każda kolejna nowelizacja dokumentu (począwszy od 2001 roku) zmierza w kierunku zwiększenia liczby zawodów i specjalności. W szczególności dotyczy to obszarów zawodów rozwojowych, takich jak na przykład rekreacja i ochrona zdrowia, zarządzanie i marketing, informatyka i telekomunikacja oraz nowe technologie. Do kolejnych edycji klasyfikacji wprowadzano zatem takie nowe zawody jak egzaminator on-line, koordynator projektów unijnych, analityk trendów rynkowych (cool hunter), opiekun marki (brand manager), tester oprogramowania komputerowego, broker informacji (researcher), specjalista do spraw uzależnień od mediów cyfrowych, technik urządzeń i systemów energii odnawialnej, instruktor hipoterapii, pracownik centrum elektronicznej obsługi klienta, pracownik pozycjonowania stron internetowych, barista, sommelier, producent zdrowej żywności, termoizoler czy operator DTP.

Zakres wprowadzanych zmian dość dobrze ilustruje coraz szybszą ewolucję polskiego rynku pracy. Jednym z przejawów tych procesów jest pojawianie się coraz większej ilości zawodów związanych z gospodarką opartą na wiedzy oraz nowymi technologiami i usługami. Zmiany te dotyczą też treści pracy wykonywanej w ramach poszczególnych zawodów. Jednym z przejawów tych zmian jest postępująca specjalizacja. Powstaje coraz większa liczba coraz węższych specjalności, które w nowej Klasyfikacji obejmują niemal połowę wszystkich uwzględnionych zawodów. Z drugiej strony mamy też do czynienia z zanikaniem tradycyjnych, dobrze wyodrębnionych zawodów na rzecz ról zawodowych. Role zawodowe w pewnym uproszczeniu można utożsamiać z funkcjami pełnionymi przez pracownika w danym projekcie. Są one specyficzne tylko dla tego projektu, po jego zakończeniu i rozpoczęciu nowego, rola zawodowa pracownika może być inna. Względnie stałym elementem są w tym przypadku kompetencje pracownika, które pozwalają mu na efektywne i profesjonalne wykonywanie danej pracy charakterystycznej dla aktualnie pełnionej roli zawodowej. Posługując się klasyfikacją istnieje możliwość powiązania ról zawodowych z pewnym obszarem zawodowym, jak chociażby zarządzanie zasobami ludzkimi czy też informatyką. Tym obszarom z grubsza odpowiadają tak zwane „zawody szerokoprofilowe”, które w klasyfikacji uwzględniono razem z odpowiadającymi im szczegółowymi specjalnościami. Takie zawody i specjalności są więc kategoriami wzajemnie na siebie zachodzącymi a nie rozłącznymi.

Kluczowym czynnikiem definiującym znaczenie Klasyfikacji zawodów i specjalności jest realność efektów stosowania tego dokumentu. Jego oddziaływanie wykracza swoimi konsekwencjami daleko poza zakres działań urzędów pracy czy GUS, a jest efektem przygotowywania na podstawie KZiS analiz rynku pracy. Analizy te najczęściej prowadzone są w formie monitoringu zawodów deficytowych i nadwyżkowych oraz w ramach działań badawczych i analitycznych prowadzonych przez obserwatoria rynku pracy i zatrudnienia. Wszystkie dane, które stanowią podstawę takich opracowań kodowane są zgodnie z klasyfikacją. Tak więc wyniki, pokazujące jakie zawody (lub grupy czy też obszary zawodowe) będą się rozwijać a jakie zanikać, również podawane są według nomenklatury stosowanej w KZiS. Wyniki tych analiz są studiowane pod kątem struktury lokalnych rynków pracy przez przedstawicieli przedsiębiorstw podejmujących decyzje lokalizacyjne nowych inwestycji. Na tej samej zasadzie, decyzje o otwieraniu nowych kierunków kształcenia (w szczególności kształcenia zawodowego) opiniowane są przez powiatowe i wojewódzkie rady zatrudnienia, które bazują na analizach rynku pracy prowadzonych z wykorzystaniem danych opisanych za pomocą nomenklatury KZiS. Także poradnictwo zawodowe dla młodzieży prowadzone przez szkolnych doradców zawodowych bazuje na tych samych analizach rynku pracy. Te porady często mają bezpośredni wpływ na podejmowanie przez młodych ludzi decyzji edukacyjno-zawodowych. Z tego względu, Klasyfikacja zawodów i specjalności, a ściślej jej układ strukturalny oraz jakość danych kodowanych z godnie z KZiS, może wywierać realny wpływ na rynek pracy, zarówno na jego stronę popytową (pracodawcy) jak i podażową (zasoby pracy).

 

Wróć do spisu zagadnień


 

Lista zawodów i specjalności,
które zostaną opracowane w ramach projektu

 


 

Zasoby on-line

Portal Publicznych Służb Zatrudnienia [link]

Klasyfikacja zawodów i specjalności [link]

Wyszukiwarka opisów zawodów [link]

Klasyfikacja Zawodów Szkolnictwa Zawodowego [link] (rozporządzenie zmieniające)

Ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy [link]

Publikacja Klasyfikacja zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy. Tworzenie i stosowanie [link]

 

Wróć do spisu zagadnień 


 

Ekspert wiodący IARP w obszarze

Kwalifikacje i szkolnictwo zawodowe:

Maciej Gruza

 


 

Zapraszamy także do zapoznania się z ofertą szkoleń IARP
w zakresie Klasyfikacji zawodów i specjalności
wg aktualnie obowiązującego standardu:

Praktyczne posługiwanie się klasyfikacją zawodów i specjalności

Zaawansowane posługiwanie się klasyfikacją zawodów i specjalności